Enerxía dos océanos.
A agua do mar constitue un inmenso colector de enerxía solar. A radiación do Sol quenta as capas superficiais dos océanos e pon en movemento os ventos que azotan a súa superficie e forman as olas. Por outro lado, as mareas provocan o movemento de grandes masas de auga que se poden utilizar para a producción de enerxía.
Os nososo océanos son unha fonte de enerxía prácticamente inesgotable que apenas se aproveita. Estimouse que o seu potencial enerxético podería proporcionar anualmente o equivalente a 2000 millons de toneladas de carbón, é dicir, 60 ou 70 millons de kW.
Este potencial do mar manifiestase de tres maneiras diferentes, a enerxía das mareas, das ondas e as diferenzas térmicas entre as distintas profundidades.
ENERXÍA DAS MAREAS
As alteracions do nivel do mar motivadas pola atracción do Sol e da Luna sobre as masas oceánicas, poden ser aproveitadas para a xeración de enerxía eléctrica.
Un impedimento inicial para o aproveitamento deste tipo de enerxía está nos lugares nos que a amplitude das mareas é o suficientemente grande son moi escasos. A localización ideal é un estuario ou porto natural largo e ancho, cunha gran subida e baixada da marea, que será necesario pechar con comportas e turboxeradores eléctricos.
Xunto ós problemas de inxeñería civil, aparecen outros no diseño das turbinas maremotrices. Estas deben ser capaces de aproveitar grandes caudais con alturas de salto moi pequenas. Por outro lado, a explotación destas centrais é discontinua, xa que ten que adaptarse o ciclo natural das mareas, o que impide un suministro constante de electricidade.
O primeiro proxecto deste tipo foi realizado no estuario do río Rance, en Francia. Entrou en operación no 1967 e dispon dun dique de 700 m de lonxitude con 24 turbinas que proporcionan unha potencia de 220 MW. Un avance extraordinario neste tipo de instalacións constitueo a turbina "Straflo". A novidade deste sistema é que o xerador eléctrico circunda os alabes da turbina, en lugar de estar instalado na continuación do eixe. Deste modo consiguese un aumento do rendemento, dado que o xerador non se interpon no fluxo de auga, así como unha reducción de costes de construcción e mantemento.
ENERXÍA DAS ONDAS
Mentras que as variacions des mareas poden ser previstas, as ondas chegan completamente ó azar, cunha amplitude que varía segundo a segundo, hora a hora…etc. Esto supon unha importante dificultade para o seu aproveitamento enerxético. A maioría dos dispositivos que se idearon para este aproveitamento basanse no mesmo principio, a onda presiona a un corpo que a súa vez comprime a un fluido (líquido ou aire), o cal move posteriormente unha turbina. O principal problema de diseño que presentan é que ten que absorber a enerxía mecánica das ondas dunha forma totalmente aleatoria e convertirla en enerxía eléctrica dunha forma eficaz.
Os nososo océanos son unha fonte de enerxía prácticamente inesgotable que apenas se aproveita. Estimouse que o seu potencial enerxético podería proporcionar anualmente o equivalente a 2000 millons de toneladas de carbón, é dicir, 60 ou 70 millons de kW.
Este potencial do mar manifiestase de tres maneiras diferentes, a enerxía das mareas, das ondas e as diferenzas térmicas entre as distintas profundidades.
ENERXÍA DAS MAREAS
As alteracions do nivel do mar motivadas pola atracción do Sol e da Luna sobre as masas oceánicas, poden ser aproveitadas para a xeración de enerxía eléctrica.
Un impedimento inicial para o aproveitamento deste tipo de enerxía está nos lugares nos que a amplitude das mareas é o suficientemente grande son moi escasos. A localización ideal é un estuario ou porto natural largo e ancho, cunha gran subida e baixada da marea, que será necesario pechar con comportas e turboxeradores eléctricos.
Xunto ós problemas de inxeñería civil, aparecen outros no diseño das turbinas maremotrices. Estas deben ser capaces de aproveitar grandes caudais con alturas de salto moi pequenas. Por outro lado, a explotación destas centrais é discontinua, xa que ten que adaptarse o ciclo natural das mareas, o que impide un suministro constante de electricidade.
O primeiro proxecto deste tipo foi realizado no estuario do río Rance, en Francia. Entrou en operación no 1967 e dispon dun dique de 700 m de lonxitude con 24 turbinas que proporcionan unha potencia de 220 MW. Un avance extraordinario neste tipo de instalacións constitueo a turbina "Straflo". A novidade deste sistema é que o xerador eléctrico circunda os alabes da turbina, en lugar de estar instalado na continuación do eixe. Deste modo consiguese un aumento do rendemento, dado que o xerador non se interpon no fluxo de auga, así como unha reducción de costes de construcción e mantemento.
ENERXÍA DAS ONDAS
Mentras que as variacions des mareas poden ser previstas, as ondas chegan completamente ó azar, cunha amplitude que varía segundo a segundo, hora a hora…etc. Esto supon unha importante dificultade para o seu aproveitamento enerxético. A maioría dos dispositivos que se idearon para este aproveitamento basanse no mesmo principio, a onda presiona a un corpo que a súa vez comprime a un fluido (líquido ou aire), o cal move posteriormente unha turbina. O principal problema de diseño que presentan é que ten que absorber a enerxía mecánica das ondas dunha forma totalmente aleatoria e convertirla en enerxía eléctrica dunha forma eficaz.
Os dispositivos convertidores da ondeaxe máis significativos son os seguintes:
"Pato de movemento oscilante de Salter": consiste nun flotador alargado cuxa sección ten forma de pato. A parte máis estreita do flotador enfrentase á onda có fin de absorber o seu movemento o máximo posible. Os flotadores xiran baijo a acción das ondas ó rededor dun eixe cuxo movemento de rotación acciona unha bomba de aceite que se encarga de mover unha turbina.
"Boia nasuda": É un dispositivo flotante onde o movemento das ondas se aproveita para aspirar e impulsar aire a través dunha turbina de baixa presión que move un xerador de electricidade.
ENERXÍA TÉRMICA DOS OCÉANOS
A diferenza de temperaturas entre as capas superficiais e profundas nos mares pode aproveitarse para a xeración de enerxía eléctrica.
"Pato de movemento oscilante de Salter": consiste nun flotador alargado cuxa sección ten forma de pato. A parte máis estreita do flotador enfrentase á onda có fin de absorber o seu movemento o máximo posible. Os flotadores xiran baijo a acción das ondas ó rededor dun eixe cuxo movemento de rotación acciona unha bomba de aceite que se encarga de mover unha turbina.
"Boia nasuda": É un dispositivo flotante onde o movemento das ondas se aproveita para aspirar e impulsar aire a través dunha turbina de baixa presión que move un xerador de electricidade.
ENERXÍA TÉRMICA DOS OCÉANOS
A diferenza de temperaturas entre as capas superficiais e profundas nos mares pode aproveitarse para a xeración de enerxía eléctrica.